Zgodnie z Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r., ustanowiono ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących EKOPROJEKTU (tzw. ECODESIGN) dla produktów związanych z energią. Istnieje wiele typów urządzeń grzewczych. Różnią się one m.in. mocą, zastosowaniem, rozmiarem, efektywnością etc. Stosując identyczne wymagania dla wszystkich typów urządzeń na rynku pozostały by jedynie kotły oraz ogrzewacze na pellet. Wynika to z konstrukcji urządzenia tj. automatycznych podajników, elektronicznych sterowników, mechanicznego nadmuchu oraz wysokokalorycznego opału.
Dlatego wyróżnia się 5 rodzajów urządzeń grzewczych, a każdy z nich ma przypisaną właściwą sobie normę.
1) PN-EN 14785:2009 – wolnostojące ogrzewacze opalane pelletami,
2) PN-EN 13240:2008 – wolnostojące ogrzewacze (wykorzystujące biomasę inną niż pellet),
3) PN-EN 303-5:2012 – kotły grzewcze na paliwa stałe,
4) PN-EN 13229:2002 – wkłady kominkowe,
5) PN-EN 15250:2009 – ogrzewacze akumulacyjne.
Aby piecyk był zgodny z ekoprojektem emisja zanieczyszczeń w trakcie pracy nie może przekraczać poniższych wartości.
Pył (PM) | Tlenek węgla (CO) | Organiczne związki gazowe (OGC) | Tlenek azotu (NOx) | |
Ogrzewacze wolnostojące opalane pelletami (seria Amanda, Evita) | 20 mg/m3 | 300 mg/m3 | 60 mg/m3 | 200mg/m3 |
Ogrzewacze wolnostojące opalane biomasą inną niż pellet (seria MG, DG) | 40 mg/m3 | 1500 mg/m3 | 120 mg/m3 | 200mg/m3 |
Ostatnim, wzbudzającym najwięcej nieporozumień ograniczeniem w ekoprojekcie jest minimalna sezonowa efektywność energetyczna, którą wyjaśnimy w następnym poście. Warto wspomnieć, iż nie mówimy tutaj o oczywistej efektywności urządzenia, którą możemy odczytać z tabliczki znamionowej pieca.